Beoordeling

Kom je mee Ruth?
Het is weer tijd voor haar jaarlijkse beoordeling.
Arnold leidt haar de kamer van Kees-Jan in, zijn chef. Vanachter de grote directietafel knikt die afgemeten naar haar. Kennelijk is hij ook bij dit gesprek. Arnold schuift een stoel naar achteren en gebaart haar te gaan zitten. Ze hebben ook alvast een glaasje water voor haar neergezet, ziet ze. Dat belooft niet veel goeds.
Ik zal het je meteen maar vertellen, zegt Arnold. We twijfelen of we je voor vast zullen gaan aannemen. Liever hadden we het nog eens een jaartje willen aankijken met je, maar ja, dat mag niet van de wet.
Rustig Ruth, spreekt ze zichzelf toe. Kalm blijven nu. Adem diep in. Doe alsof het je niks kan schelen. Spuug ze in de bek.
Tussen Hetty en jou ging het nogal stroef hè, begint Kees-Jan.
Klopt, maar ik ben niet de enige die moeite met haar had. En het ging op het laatst al een stuk beter dan in het begin.
Hetty gaf aan dat je dingen niet zo snel oppikt, gaat Kees-Jan verder. En als ik Bill Nelson vraag waarom dat Business Intelligence-project steeds vertraging oploopt, wijst hij ook naar jou.
Snel denken nu. De mensen die zo tevreden over haar zijn, spreken Arnold en Willem-Jan nauwelijks. De mensen naar wie zij hun voelsprieten uitslaan, zitten in de laag erboven. Met die mensen werkt ze nooit samen, ze slaat alleen af en toe een praatje met ze.
Ze gaat niet in op de opmerkingen van Kees-Jan. Ze vertikt het om kwaad te spreken over Hetty en Bill, al hebben zij dat wel over haar gedaan. Al zit ze in nog zo’n benarde positie, ze voert dit gevecht op haar eigen manier.
Ik heb in het afgelopen jaar tweehonderd tickets weggewerkt, zegt ze trefzeker.
Arnold kijkt verbaasd.
Echt? Ik dacht een stuk of honderd.
En ik heb Carry ingewerkt. Ik heb in het BI-project alle Finance-rapportages gebouwd. En ik heb ook al Hetty’s rapporten grondig getest en een aantal belangrijke fouten ontdekt. Dankzij mij kloppen de cijfers nu. Willem is tevreden over me, Frenk, Eddy, Harry, William, Bram en Freek…
Ze somt al haar key users op.
Arnold en Kees-Jan wisselen een blik uit van: Hmm, daar hadden we nog niet aan gedacht.
Ze vecht als een leeuw. Ze wil hier blijven. Ze is zo scherp als ze nog nooit eerder was.
Je komt chaotisch over, zegt Arnold. Al die tabjes die je open hebt staan, al die papiertjes waarop je schrijft, ik snap niet dat je geen dingen kwijtraakt.
Kom ik ooit een afspraak niet na? vraagt ze. Kan ik ooit iets niet terugvinden?
Arnold denkt na.
Nee, geeft hij toe. Maar je maakt een slordige indruk.
Ik wist niet dat je je daar zo aan stoorde, zegt ze. Daar kan ik op gaan letten. Als ik nou ook een laptop krijg, net als jij, dan hoef ik ook niet zoveel op papier te zetten.
Hmm, doet Arnold.
Ik geloof echt wel dat het erin zit bij jou, dat maakt het zo ingewikkeld, zegt Kees-Jan.
Arnold zegt: Ik was aan het begin van het gesprek wat negatiever, mag je best weten, maar nu kijk ik er positiever tegenaan. We gaan in beraad en na je vakantie laten we je weten of je contract verlengd wordt.
Na het gesprek beent ze haastig weg.
Ze wil naar huis. Zo snel mogelijk.