Arnold neemt op een ochtend Peter en Ruth apart en vertelt hen: We gaan er binnenkort iemand bij krijgen. Een kanjer. We mogen in onze handjes knijpen dat we haar binnen hebben kunnen halen. Ze studeert binnenkort af in de logistiek. High potential. Zullen we veel aan hebben.
Een paar maanden later is het zover en treedt Carry toe tot Ruths team. Ze loopt rond en vraagt veel. Ze ontdekt dat niet iedereen de gereedschappen heeft om zijn werk goed te kunnen doen. Ze deelt informatie die op een bepaalde plek in het bedrijf aanwezig is met andere afdelingen. Ze gaat voortvarend aan de slag en maakt allerlei analyses over de process flows. Ze wijst op tekortkomingen in de procedures en legt uit wat er verbeterd kan worden.
Ruth is in haar nopjes met haar nieuwe collega. Het is een slimme meid en ook een leuk, open persoon. Haar chef Arnold blijkt minder blij dan een tijdje geleden. Hij vindt haar een eigenwijze trien, zegt hij, terwijl hij een vies gezicht trekt.
Op een dag gaat ze met Carry lunchwandelen.
Is het jou wel eens opgevallen, vraagt Carry, dat mensen een bepaalde ruimte innemen? Soms claimen ze een bepaalde taak, en o wee als jij het dan waagt om ook belangstelling te tonen voor die taak, of kritiek te uiten op hoe zij hem uitvoeren. Dan reageren ze daar heel fel op, want dat raakt aan hun bestaansrecht op het werk.
Je doet supervaag, antwoordt Ruth, maar volgens mij begrijp ik wel wat je bedoelt. Nu jij er bent, zie ik pas goed welke steken Arnold allemaal heeft laten vallen. Jij doet nu wat hij al lang had moeten doen.
Carry grimlacht.
Fijn dat jij het ook ziet, zegt ze.
Die avond werkt ze nog wat langer door. Ineens staat een verslagen Carry aan haar buro.
Ik moet gaan, zegt ze.
Ja, fijne avond hè, zegt Ruth.
Nee, ik moet weg. Ze willen me hier niet houden, zegt Carry. Mijn contract wordt niet verlengd. Ik ben op teveel tenen gaan staan, denk ik. Ik voelde het al aankomen.
Ruth niet. Ze valt zichzelf tegen. Dit is met haarzelf ook gebeurd, hoe kon ze het dan niet zien bij Carry? Als onrechtvaardigheid haar niet persoonlijk raakt, ziet ze die kennelijk toch minder scherp dan ze dacht.
Mark Ramen 