Afscheid

Maandagochtend.
Weet jij het al? Peter loopt haastig naar haar toe, terwijl ze met dikke oogleden binnen komt sloffen.
Nee, wat?
Hetty gaat weg! Ze is ergens anders voor gevraagd! En vrijdag is haar laatste dag al, want ze heeft nog een stuwmeer aan vakantiedagen!
Je méént het! Die zag ik effe niet aankomen!
Beiden doen hun best om te verbergen hoe opgetogen ze zijn over dit nieuws. Het is de rest van de kantoortuin grotendeels ontgaan hoe stroef de samenwerking tussen hen en Hetty verliep.
Zulke dingen hou je toch het liefst binnen je eigen kantoorblokje. Het blijft dus bij een korte uitwisseling van vreugdevolle blikken, waarna beiden snel weer in hun beeldscherm duiken.

Hetty komt nu zelf ook binnen, schreeuwend in haar telefoon. Al haar opsmuk rinkelt.
Wat hoor ik? vraagt Ruth. Ga je weg?
Ja, een oud-collega heeft me gevraagd, zegt Hetty nonchalant. Hij had een leuke uitdaging voor me.
Ze haalt koffie voor iedereen, behalve voor Abdel.
Krijg ik niks? vraagt die.
Jij hebt ramadan, zegt Hetty, die kennelijk vergeten is dat Abdel helemaal niet islamitisch is.

Eddy van marketing komt binnenzeilen.
Goh, jammer hè, dat Hetty gaat, je zult haar zeker wel gaan missen? vraagt hij haar.
Ja, nou is er veel meer werk voor ons, draait ze eromheen. En je moet maar afwachten wie je ervoor terugkrijgt, gooit ze er nog een stoplap achteraan.
De leegte van haar reactie valt Eddy niet op. Hij is Hetty alweer uitgebreid aan het bewieroken en neemt na nog een kwartiertje kletsen hartelijk afscheid van haar.

Het weekje gaat snel voorbij. Ze kan Hetty’s cirkelzaagstem goed velen, nu ze weet dat ze er binnenkort geen last meer van zal hebben. Ze struikelt die week nog een keer over een grote paraplu die Hetty uitgeklapt in het gangpad heeft neergelegd om te drogen. Ze haalt haar schouders erover op. Het is toch de laatste keer.
Op de dag van haar afscheid krijgt Hetty een korte speech van Arnoud, waarna ze zelf een half uur het woord neemt en al haar successen de revue laat passeren. De helft van het werk dat ze opnoemt is door haar en Peter uitgevoerd. Beiden kiezen ervoor te zwijgen.
Hetty vertrekt vroeg. Ze neemt al haar KLM-huisjes mee en steekt ook nog even snel wat cursusboeken van de zaak in haar tas.

De volgende dag ruimt Ruth flink op. Ze begint met Hetty’s buro en de twee belendende buro’s waar ze aan landjepik heeft gedaan. Daarna ruimt ze de kast uit. Hetty’s spullen liggen verspreid over alle planken.
Stapels volgekrabbelde onleesbare schrijfblokken, kantoorknuffels, fotolijstjes, pennen met glitters en veertjes, een grote paperclip met een lachend gezichtje, een paar uitgedroogde viltstiften. Een gebarsten mok van Blond Amsterdam. Verschillende giveaways: USB-sticks, een RFID-hoesje, allemaal met een ander bedrijfslogo erop. Een oude radio die op instorten staat. Ernaast staan drie doosjes lawaaithee: aardbeien, perzik en kersen. De weeïg-zoete geur walmt haar tegemoet.
Peter komt binnen en samen werken ze zich door de berg meuk heen. De papier- en vuilcontainers raken vol. Voldaan kijken ze elkaar aan.
In de kast is nu overzicht. Er staan alleen nog bruikbare spullen in, de persoonlijke apart van de gemeenschappelijke.
Vreugdevol en vreedzaam beginnen ze aan hun werk – in stilte.
De kantoortuin stroomt nu langzaam vol.
Arnoud komt binnen. Hij kijkt eens om zich heen, knikt goedkeurend. Ook hij zet zich aan de arbeid. Na een tijdje zegt hij: die notities in onze netwerkfolder, die heb ik weggedaan. Ze staan ook al in ons ticketsysteem. Al die PDFs met tabeldefinities heb ik ook verwijderd, dat staat allemaal op internet.

Zo gaan die dingen.
Hetty is weg en haar naam zal niet meer genoemd worden.