Kijk, waar nu die loods staat komt straks ons nieuwe kantoor, wijst Arnold trots. Ze is hier nu voor het derde gesprek en intussen is het wel zo goed als zeker dat hij haar nieuwe chef gaat worden.
De rondleiding die ze nu van hem krijgt stemt haar in elk geval hoopvol.
Dit pand gaat zometeen ook tegen de vlakte, wijst hij.
Daar komt straks R&D.
En dat pand wordt ook helemaal verbouwd, dat ken je zometeen niet meer terug.
Op haar eerste werkdag loopt ze zowaar in één keer goed naar haar nieuwe kantoor. Arnold zit er al, net als haar nieuwe collega’s Hetty en Peter. Ze nemen gezinssituaties, vorige banen en hobby’s door.
Hoeveel kinderen heb jij? vraagt Hetty dwingend.
Geen, zegt ze.
Maar heb je wel een man dan?
Nee, ook niet. En jij, vertel eens?
Hetty heeft aan een half woord genoeg en wijdt eindeloos uit over al haar kinderen. Ruth noteert tersluiks de namen en leeftijden op een papiertje.
Ook de namen van Peters vrouw en kinderen schrijft ze op.
Poeh, die Hetty is iemand die zich de kaas niet van het brood laat eten, denkt ze. Pittig type.
Peter is mellow, relaxed. Hij helpt haar om haar burostoel en -tafel op de goede hoogte in te stellen.
Ze nestelt zich verder door haar desktopicoontjes en het overzichtsdocument dat ze van baan naar baan meesleept neer te zetten op de plek die ze gewend is.
Op deze eerste dag staan er voor haar alleen gesprekken ingepland met een aantal key users.
Met veel vragen vindt ze haar weg door de verschillende gebouwen. Aan het einde van de dag weet ze zelf succesvol de uitgang te bereiken.
Zo, de kop is er weer af, denkt ze. Eens kijken hoelang ik hier nu weer mag blijven.
Mark Ramen 