Een tijdje later komt August ineens met een nieuwe IT-er op de proppen.
Dit is Jonathan, zegt hij tegen haar. Wil jij hem wegwijs maken?
Goh, dat is apart, denkt ze. Voor ondersteuning van Gert is geen budget, maar Jan en ik krijgen er zomaar ineens een collega bij.
Ze drukt Jonathan de hand. Hij draagt op zijn eerste werkdag een mooi kamgaren jasje, honingkleurige schoenen met leren zolen en een net overhemd. Er zit een keurige vouw in zijn pantalon. Onzeker en afwachtend blikt hij om zich heen.
Ze neemt hem mee op een wandelingetje door de afdelingen. Dan gaan ze samen zitten en praat ze hem door zijn eerste taken heen.
Ze legt duidelijk uit hoe hun systeem in elkaar zit.
Kijk, hier staat ons BTW-schema, toont ze. De nummering van de codes is heel logisch, als je de gedachte erachter maar weet.
Jonathan herhaalt alles wat ze zegt, maar slaat de plank telkens net mis. Na wat controlevragen wordt haar vermoeden, dat hij er geen snars van begrepen heeft, bevestigd.
De rest van de dag voert Jonathan voornamelijk gesprekjes met verschillende van zijn nieuwe collega’s, waarbij de woorden geweldig, fantastisch en interessant vaak van zijn lippen rollen.
Dat gaat gepaard met veel geblikker van tanden. Hij heeft een stralende lach en die gebruikt hij ook.
Wat vind jij nou van die nieuwe? vraagt ze aan Jan.
Fake it till you make it, grijnst hij. Komt wel goed.
Ik hoop het maar, zegt ze.
Op zijn tweede werkdag draagt Jonathan zomaar ineens een spijkerbroek met gaten, Dr. Martens en een verschoten metalshirt. Hij heeft zich niet geschoren.
Ik ga aan het eind van de ochtend weg, kondigt hij aan.
Onderhoud van mijn CV-ketel.
Jan kijkt haar verbluft aan.
Maar er zijn consultants over de vloer, werpt hij tegen. Dit is geen handige dag voor zoiets. Kun je dat voortaan niet eerst met ons overleggen?
Jonathan denkt verwonderd na over dit advies en lijkt het dan aan te nemen.
De rest van de ochtend is hij druk doende met het afhandelen van een ticket over verkeerde boekingen.
Je redt je er aardig mee, zegt ze.
Ik heb gisteravond nog even op internet gekeken, zegt Jonathan. Mijn FiCo-kennis was wel een beetje roestig.
Hij corrigeert alle foute journaalposten. Voorzichtig vraagt hij haar of hij nu het ticket af mag sluiten. Dat mag.
Op zijn derde werkdag draagt Jonathan een streepjesshirt en een semi-nette spijkerbroek.
Ditmaal heeft hij schoenen met rubberen zolen aangetrokken.
Hij neemt vandaag zelfstandig beslissingen over het sluiten van tickets en belt key users om ze aan zijn buro te noden.
Spontaan valt hij aan op nieuwe tickets, vraagt om specs, denkt hardop na over wat beter kan.
Ze wisselt een blik uit met Jan.
Gaat wel goed zo hè?
Jonathan is in korte tijd al behoorlijk zelfredzaam geworden.
Dat kan ik eigenlijk best wel heel goed, denkt ze trots. Iemand inwerken.
Mark Ramen 