Ontslag

Als ze ’s ochtends vroeg op kantoor komt, is iedereen al druk in gesprek.
Heb jij het al gehoord? vraagt Jochem haar.
We hebben een winstwaarschuwing gekregen, omdat alle verbouwingen zoveel geld gekost hebben. Er moeten mensen uit. De hele wholesale-tak is al afgestoten. Doorverkocht aan een ander consultancy-bedrijf. Maar er moet nog meer bezuinigd worden. Ze gaan gesprekken voeren met iedereen.
Ze verwacht voor zichzelf geen problemen. Zij is immers een techneut? Als er gesneden wordt, zal dat wel in de verschillende managementlagen zijn, of in de functioneel specialisten. De techneuten zijn de kurk waar het bedrijf op drijft, die doe je toch niet weg?
Het is tijd voor haar gesprek. Ze loopt de kamer van Aart in.
Ik zal maar met de deur in huis vallen, zegt die. We gaan alle mensen, die nog op een tijdelijk contract zitten, uitfaseren. Daar hoor jij ook bij. Maar je paste sowieso al niet in onze bedrijfscultuur. Ik snap dat je hier even van moet bijkomen. Je mag vanmiddag vrij nemen als je wilt.
In shock loopt ze naar de bushalte. Ze wil weg, zo snel mogelijk. Uitgerekend nu komt de bus niet. Ze staat wel drie kwartier te wachten.
Ik staat mooi te kijk zo, denkt ze, pal voor het bedrijfspand.
Het is twaalf uur en plukjes consultants komen het gebouw uitlopen voor hun lunchwandelingetje.
Jochem en Pieter zijn er ook bij, ziet ze. Ze krijgen haar in het vizier en stevenen op haar af.
Middagje vrij? vraagt Jochem.
Nee, ik ben net ontslagen, zegt ze vlak.
O, zat jij er ook bij? vraagt Pieter gemaakt verbaasd.
Balen! zegt Jochem. Als ik wat hoor zal ik aan je denken.
Wou je met deze bus? vraagt Pieter. Die gaat niet overdag hoor, alleen ’s ochtends en ’s avonds tijdens de spits.
O, stom, bedankt, zegt ze. Nou, ik zie jullie morgen weer hè.
Ze beent snel weg, op zoek naar een bus die wél rijdt. Als ze die gevonden heeft zijgt ze uitgeput neer. Bij het uitstappen vergeet ze uit te checken. Na nog een korte treinrit is ze thuis.
Ze kruipt meteen onder de dekens en blijft daar twee dagen liggen.