Donald Duck

Waaah, wat goed! gilt Petra als het concert afgelopen is. Iets drinken?
Ze haalt bier voor allemaal en begint aan een woeste dans. Ze gaat er helemaal in op en begint steeds sneller rond haar as te draaien.
Ruth en Mark kijken geamuseerd toe.
Was leuk hè, zegt Mark.
Ja, knikt ze driftig.
Ik schrok alleen wel even toen je zo in paniek raakte. Zit je wel een beetje lekker in je velletje? vraagt Mark, waarna hij gespannen afwacht hoe ze hierop reageert.
Nou, weet je wat het is, antwoordt ze, ik heb een beetje rommelige jeugd gehad, was niet altijd even jofel. En daardoor kan ik niet tegen opgesloten zijn.
Hoe bedoel je? vraagt Mark.
Nou, ik zat vroeger vaak op de vliering met de vlizotrap omhoog, terwijl mijn vader eronder stond te schuimbekken. En maar schreeuwen de hele tijd: Als je mijn eten eet, hou je je aan mijn regels! En als het je niet bevalt dan donder je maar op! Was niet zo gezellig. Hij deed dat alleen maar als mijn moeder naar toneel was. En zo nog wat dingen, badkamer die niet op slot kon en zo.
Heeft-ie aan je gezeten? vraagt Mark geschrokken.
Nee hoor, zegt ze sarcastisch, ik moet je teleurstellen. Hij was alleen maar driftig. Nee, sorry, sorry. Je bedoelt het goed. Ik snap dat je dat vraagt. Maar dat deed-ie niet, dus.
Mark weet even niet wat hij moeten zeggen en zwijgt dus maar.
Na een tijdje begint ze weer te praten.
Ja, mijn moeder liet het ook allemaal gebeuren, ze geloofde me de helft van de tijd ook niet. Hij is ook wel eens zo driftig geworden dat hij mijn spullen op een sprei gooide en die samen met mij buitenzette. Stond ik daar op de deur te kloppen. Toen de buurvrouw dat zag, liet mijn moeder me snel weer binnen. Ik schaamde me zo!
Oef, zucht Mark.
Ja, je doet ook rare dingen op zulke momenten, zegt ze. Ik weet nog dat ik een keer met de Donald Duck op schoot zat, toen hij weer zo’n driftaanval kreeg. En dat ik toen niet verder kon lezen, maar wel gewoon de bladzijde heb omgeslagen, omdat dat er het meest logisch uitzag. Net alsof er niks aan de hand was. Ik dacht: als ik maar zo normaal mogelijk doe, wordt hij misschien minder kwaad.
Wat heb jij een rotjeugd gehad! roept Mark uit. Maar gelukkig is-ie nu voorbij en heb je er geen last meer van.
Helemaal nergens last meer van, grimlacht ze.