Na een paar sollicitaties komt ze terecht bij een detacheringsbureau. Er is schaarste en ze nemen iedereen aan die ook maar een klein beetje kan programmeren. Haar nieuwe chef Arnoud is een degelijke man in een overhemd met een nette trui erover. Hij troont haar mee naar een zaaltje waar alle nieuwelingen getraind worden.
Kijk Ruth, de komende twee weken zit je in deze klas. Ik zal je even voorstellen aan Daria, de docent.
Ze mag haar meteen. Daria is een beetje alternatieverig en heeft interessant haar. Ze heeft een gemêleerd pakje aan met een klein beetje babyspuug op haar schouder.
Ze maakt ook kennis met de andere trainees.
Ik ben William, zegt een pukkelige vlassnor. Wat heb jij gestudeerd?
Beleidswetenschappen, antwoordt ze.
Ah, interessant! Ik heb Frans gedaan, maar daar is nu geen droog brood meer in te verdienen.
Ik ben Freek en ik ben bioloog! roept weer een ander. Het is een gespierde spijker met een smetteloos wit overhemd aan. Daarboven draagt hij een zelfgemaakt kettinkje.
Ze gaat helemaal achterin de hoek zitten. De les begint. Daria legt alles duidelijk uit.
Ruth, vertel jij eens wat het verschil is tussen een relationele database en object-oriëntatie.
Ja sorry hoor, dat weet ik niet, daar ben ik te dom voor, lacht ze verontschuldigend. Object-oriëntatie is dat alle logica opgesloten zit in kleine objectjes. En die erven dan weer eigenschappen van elkaar. En praten met elkaar, via methodes.
Nou zeg, je weet het gewoon, zegt Daria geërgerd. Waarom haal je jezelf dan zo naar beneden?
Zo bedoel ik het toch helemaal niet, denkt Ruth verontwaardigd. Op de middelbare school heb ik geleerd om deemoedig te praten, anders vonden ze me te wijsneuzig. Daria moet vroeger toch ook een gisse meid geweest zijn. Waarom prikt ze daar dan niet doorheen? Kennelijk is ze toch niet zo slim als ik dacht.
Als ze voor zichzelf oefeningen moeten maken zet William de radio aan.
Na het een tijdje aangehoord te hebben vraagt ze: Mag de muziek iets zachter? Zo kan ik me niet concentreren.
Is anders wel een lekker nummer hoor, zegt Freek. LL Cool J. Phenomenon. Heb je die clip al eens gezien die erbij hoort? Geweldig! Met allemaal spuitende champagneflessen, kersen die in monden worden gestopt… Je snapt wel wat dat betekent hè?
Weet ik toch, zegt ze. Zo onschuldig ben ik niet hoor.
Na twee uur intensief oefenen worden ze onderbroken.
Jongens, taart! roept Arnoud, terwijl hij zijn hoofd om de hoek van het zaaltje steekt.
Ze loopt de pantry in en ziet dat er inderdaad flink wat dozen op het aanrecht staan.
Verschillende collega’s staan al te smikkelen.
Jottem! Bof ik even, denkt ze, om zo met mijn neus in de boter te vallen, al op mijn eerste werkdag.
Ze is dol op taart en schuift direct een groot stuk naar binnen.
Waar is het voor? vraagt ze met volle mond.
Oh, dat is van Peter. Hij had een klant meegenomen naar de Wallen. Die man was zo dankbaar dat hij hier taart heeft laten bezorgen.
Ze slikt met enige aarzeling de laatste hap weg. Het smaakt haar ineens een stuk minder lekker.
Kersenvlaai.
Ook dat nog.
Mark Ramen 